wiersz

Mam wrażenie, że ktoś próbuje przekazać mi coś istotnego poprzez te świecące na drzewku lampki wysyłające sygnały; choinka poddawana tym magicznym kolorowym zabiegom poprzez liczne światełka wygłasza te widowiskowe hejnały, które zmieniają swoje kolory z zielonego w czerwony, z czerwonego w niebieski, z niebieskiego w żółty oraz biały; ledowe […]

Nie wiem jak często trzymam mój rozhulany język na wodzy i delektuję się ciszą, lecz wiem zdecydowanie, że walczę z wiatrakami jak z La Manchy Don Kichot. Toczę wtedy z nimi bój, igram bowiem z ogniem, tonę w Twych objęciach, oddaję się do reszty, szalenie szaleję za Tobą, mam przy sobie wspaniałego księcia. […]

Dlaczego ta czarna jak smoła wskazówka gra z czasem w klasy i kręci się w koło Macieju jak bąk, ta dziecięca nielogiczna zabawka? Skacze jakby ją coś poparzyło, jakby obtarły ją te cholerne obcasy; jakby ją coś ugryzło, jakby pojawiła się czkawka, którą wywołała […]

Kiedy od pierwszego miesiąca kalendarzowego uczę się patrzeć z miłością we dwoje Oczu pięknych i zjawiskowych jak lipcowy krajobraz morski pozbawiony cienia wątpliwości Po chwili automatycznie zakłopotana odwracam głowę skrywając zmarszczki szczęścia Czyż nie widzisz najdroższy jak skierowane śmieją się wprost do ciebie? Hamulce pozbawiają statek […]

weszli na ciemny zardzewiały wiadukt załamując ciszę zostawili ślad perfumując sobą zwiewne powietrze opuszczając swoje grafitowe bezpieczne perpetuum mobile razem chwytali te piękne szekspirowskie chwile splatając palce i wykonując kroki naprzód weszli na wiadukt który był ich własnym kątem i mknąc nad pędzącym pociągiem poczęli […]

zakochani są ułomni, chodzą po ścianach jak nieprzytomni, nie pamiętają o ważnych rzeczach, śpią żyjąc, żyją śpiąc coś do nich mówisz z lewej, z prawej zaś ulatuje jak powietrze przez wydzierganą, zwiewną pajęczynę zakochani są egoistami wobec świata zabiją muchę, bo między nimi lata przejadą na czerwonym, by zdążyć […]

Cześć. Jutro moje dwudzieste urodziny. Dotychczas spędzałam je z moimi najbliższymi, jednak zawsze udawałam się do moich dziadków. Był to kierunek, bez którego moje wstąpienie w nową, doroślejszą rzeczywistość nie byłoby pełne. Mojej babci oraz dziadkowi zawdzięczam wiele. To Oni kształtowali mnie, osobę jaką jestem teraz. To do Nich udawałam się w momencie, gdy nikt mnie nie rozumiał. […]